معنی حکمت 122 – پند نهج البلاغه – تدبّر و تأمّل – راز زندگی .
معنی حکمت 122 – پند نهج البلاغه – تدبّر و تأمّل – راز زندگی
حضرت امیرالمؤمنین [ ع ] فرمود :
امام دنبال جنازه اى مى رفت شنيد مردى مى خندد ، فرمود :
گويا مردن در اين جهان را براى غير ما ثبت كرده اند ، و انگار حق بر غير ما واجب شده ، و خيال مى كنى مردگانى كه مى بينيم مسافرانى هستند كه به زودى به جانب ما باز مى گردند ، آنان را در قبرهايشان مى نهيم و ارثشان را مى خوريم ، گويى ما پس از آنها جاودان خواهيم بود ، كه پند پند دهندگان را از ياد برديم ، و نشانه هر بلاى سخت و سنگين شديم .
( ترجمه استاد حسین انصاریان )
وَ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلًا يَضْحَكُ، فَقَالَ: كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ، وَ كَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ، وَ كَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ، نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ، ثُمَّ قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِينَا بِكُلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ.
منبع محتوا + تفسیر حکمت – Ahlolbait.com
